Καραμελένια μου, έννοια μου και κοπέλα καραμέλα!

Αχ... Καραμέλα. Πικρή, αλμυρή, βουτύρου, γάλακτος... Όπως και να είναι, είναι υπέροχη.
Εγώ την προτιμώ σαν γλάσσο, σαν γεύση σε παγωτό, σαν σιρόπι στη ζεστή σοκολάτα, σαν παστίλιες, ακόμα και γλειφιτζούρια.
Μπορώ να πω ότι όσο ήμουν στη σχολή και είχαμε ζαχαροπλαστική ήταν η παρασκευή που ήθελα περισσότερο απ' όλες να κάνω, και μάλιστα άμα δεν μου την ανέθεταν εκνευριζόμουν.
Εδώ θα δώσω συνταγή για την υπέροχη και λαχταριστή καραμέλα βουτύρου με κρέμα γάλακτος, ή αλλιώς butterscotch.

ΥΛΙΚΑ:

• 200 γρ. ζάχαρη
• 150 γρ. γλυκόζη
• 50 γρ. βούτυρο
• 300 γρ. κρέμα γάλακτος

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:

Σε ένα κατσαρολάκι ζεσταίνουμε τη κρέμα με τη γλυκόζη μέχρι να βράσει, ενώ παράλληλα σε ένα τηγάνι λιώνουμε την ζάχαρη μέχρι να χρυσαφίσει ελαφρώς.  Μόλις χρυσαφίσει η καραμέλα την αποσύρουμε από τη φωτιά, περιχύνουμε τη κρέμα στο τηγάνι και ξαναβάζουμε σε χαμηλή φωτιά μέχρι το μείγμα να βράσει. Αφήνουμε για 2 λεπτά να βράσει, αποσύρουμε από τη φωτιά και αναμειγνύουμε μέσα το βούτυρο κομμένο σε κομματάκια.  Ανακατεύουμε καλά, σουρώνουμε και αφήνουμε να κρυώσει.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

Vegan σοκολατόπιτα!!!

Vegan.... Vegeterian... Μην σας ξενίζει ο τίτλος. Θα μπορούσα να την ονομάσω απλά νηστίσιμη!
Όχι ότι είμαι vegan. Ούτε νηστεύω. Απλά στο σπίτι υπάρχει πάντα επιθυμία για γλυκό, και τη Μεγάλη Βδομάδα δεν βρίσκεις τίποτα πέρα από παστέλι και σοκολάτες υγείας.
Όταν λοιπόν έπεσε στα χέρια μου η συνταγή αυτή την έφτιαξα αμέσως (μιας και τα υλικά της υπάρχουν πάντα στο σπίτι). Δοκίμασα ένα κομμάτι, μετά κι άλλο, κι άλλο... Όταν οι γονείς μου επέστρεψαν από τη δουλειά και το είδαν, αλλά και μόλις έμαθαν ότι είναι νηστίσιμο έμειναν άφωνοι...και το ταψί άδειο! Πλούσια γεύση και υφή.
Φυσικά πλέον την φτιάχνω με παραλλαγές, με διαφορετικά γλάσσα, διαφορετικές στρώσεις, προσθέτω ξηρούς καρπούς, διάφορες σοκολάτες, μπισκότα, κτλ. Αυτό θα το κρίνετε μόνοι σας!

ΥΛΙΚΑ:

• 3/4 φλιτζανιού τσαγιού σπορέλαιο
• 2 φλιτζάνια τσαγιού ζάχαρη
• 3-4 φλιτζάνια αλεύρι
• 1 φλιτζάνι νερό (χλιαρό) 
• 2 κουτάλια γλυκού ξύδι
• 2 κουτάλια γλυκού σόδα μαγειρική
• 1/2 κουτάλι γλυκού αλάτι
• 6 κουταλιές σούπας κακάο
• 2 βανίλιες

ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΑ:
Κάποιο αλκοολούχο ποτό. Εγώ συνήθως χρησιμοποιώ Kahlua, Amaretto ή Baileys.

ΓΛΑΣΣΟ:

• 1 κούπα άχνη ζάχαρη
• 3 κουταλιές σούπας κακάο
• 3 κουταλιές σούπας νερό
• Λίγη λιπαρή ουσία, σπορέλαιο ή μαργαρίνη (για να δώσει έξτρα γυαλάδα στο γλασσο) 

EKΤΕΛΕΣΗ:

Χτυπάμε το αλεύρι, τη ζάχαρη, το κακάο, το αλάτι και τις βανίλιες. Προσθέτουμε το λάδι, το νερό, το ξύδι, το ποτό και τη σόδα.
Λαδώνουμε ένα ταψί και πασπαλίζουμε λίγο αλεύρι.
Ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 40 λεπτά.
Όσο ψήνεται το γλυκό, ανακατεύουμε τα υλικά του γλάσσου. Το απλώνουμε πάνω από τη σοκολατόπιτα αφού κρυώσει.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

        

Θα σου κάνω μακαρόνια... απ' τα δικά μου, για να φας!

Πέρσυ συμμετείχα στο πασχαλινό μπαζάρ του ελεύθερου κοινωνικού χώρου "Συνεργείο", που λάμβανε χώρο στην Ηλιούπολη. Είχαμε πολλά διαφορετικά προϊόντα, καθώς ο καθένας έφτιαχνε από κάτι. Κεριά, σαπούνια, τετράδια, ρούχα, κοσμήματα, και καθώς έκαστος στο είδος του, εγώ ανέλαβα να φτιάξω ζυμαρικά. Πολλά κιλά αλεύρι, πολλές ώρες, αλλά το αποτέλεσμα με δικαίωσε.

Για αυτόν τον λόγο αποφασίσαμε να αναλάβω και ένα σεμινάριο για να δείξω πώς γίνονται, πώς κόβονται με μηχάνημα ή χωρίς, πως να φτιάξεις πολύχρωμα και με γεύσεις, παραλλαγές από διάφορα μέρη της Ελλάδας, συνταγές. Δεν είχε την αναμενόμενη ανταπόκριση, αλλά οι "μαθητές" μου (ηλικίας από 18 μέχρι και 70+ !!!!) φάνηκαν να το απόλαυσαν.

Ο πάγκος παρασκευής και η αυτοσχέδια κουζίνα. Από την παραγωγή στην κατανάλωση!

ΥΛΙΚΑ:

• 500ml γάλα
• 8 αυγα
• 250 γρ. σιμιγδαλι ψιλο
• 1,5 κιλό αλεύρι περίπου (μπορεί να χρειαστεί περισσότερο ή λιγότερο για να γίνει η ζύμη ελαστική)
• Αλάτι

ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΑ:

Παντζάρι ή καρότο ή σπανάκι τριμμένο για χρώμα και έξτρα γεύση

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:

Σε μία λεκάνη ρίχνουμε το αλεύρι, το σιμιγδάλι και το αλάτι. Κάνουμε μια λακουβίτσα στο κέντρο, προσθέτουμε τα αυγά και το γάλα και ζυμώνουμε όλα τα υλικά μαζί. Αφήνουμε τη ζύμη για 1 ωρα να ξεκουραστεί σκεπασμένη στη λεκάνη.
Ανοίγουμε τη ζύμη σε αλευρωμένη επιφάνεια με τη βοήθεια ενός πλάστη (όπως ακριβώς κάνουμε και με το χειροποίητο φύλλο). Αν έχουμε την ειδική μηχανή, το περνάμε από κει μέχρι να γίνει αρκετά λεπτό.

Αν δεν έχουμε τη μηχανή, με την ειδική ρολλέτα ή και με ένα μαχαιράκι κόβουμε λωρίδες, όσο πλατιές θέλουμε. Αν πάλι την διαθέτουμε, το περνάμε από τις ειδικές εγκοπές. 

Τώρα έχουμε δύο εναλλακτικές.

          1. ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ: Κρεμάμε τα ζυμαρικά μας σε μία κρεμάστρα (μάλιστα, μια κρεμάστρα) και τα αφήνουμε να ξεραθούν. Έπειτα τα αποθηκεύουμε σε μία μαξιλαροθήκη ή γενικότερα σε κάποιο βαμβακερό σακουλάκι.

          2. ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑ: 

Βράζουμε αλατισμένο νερό και ρίχνουμε μέσα τα μακαρόνια, ανακατεύοντας καλά να μην κολλήσουν. Ο χρόνος βρασμού εξαρτάται από το μέγεθος του μακαρονιού. Τα πιο φαρδια χρειάζονται περισσότερο χρόνο , περίπου 3-4 λεπτά. Τα πιο λεπτά 1-2 λεπτά. Όπως και να 'χει, όταν θα είναι έτοιμα θα ανεβούν στην επιφάνεια. 

Από αυτό το σημείο και μετά τα σερβίρουμε όπως θέλουμε. Εμένα μου αρέσουν πολύ με σπανάκι και γαλοτύρι ή κατίκι Δομοκού. Το μυστικό είναι να τα ρίξετε στο σκεύος που φτιάχνετε τη σάλτσα, και όχι απλά να τη σερβίρετε από πάνω τους.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

Μπουμπούρες ή αμπουμπούρες ή παπαδούλες ή χοχλιοί και κοινώς... σαλιγκάρια.

Κάθε φθινόπωρο, μετά από τη βροχή, κατεβαίναμε με την γιαγιά μου στην αυλή, με ένα καλαθάκι η κάθε μια μας στο χέρι για να μαζέψουμε σαλιγκάρια. Αφού είχαμε μαζέψει αρκετά και οι δυο μας ανεβαίναμε, κλείναμε τα καλαθάκια από πάνω με τούλι και τα ταΐζαμε.
Όταν ήμουν πιο μικρή νόμιζα ότι τα φροντίζαμε γιατί θα ήταν τα νέα μας κατοικίδια. Έπειτα κατάλαβα και τι θα γινόταν πραγματικά με τα σαλιγκάρια, αλλά και τον σκοπό του "ταΐσματος". Μακαρόνια ωμά,  πίτουρο, αλεύρι και καμιά φορά σκόνη κρέμας ανθού αραβοσίτου ανά τακτά χρονικά διαστήματα για 2-3 μέρες, για να "καθαρίσουν" τα σαλιγκάρια, να μην έχουν "βρομιές" (και δεν εννοώ στο κέλυφος), οι οποίες κατά το μαγείρεμα τους θα τα πίκραιναν.

Η γιαγιά μου λοιπόν μου έμαθε να τα κάνω στιφάδο. Γίνονται φοβερά και τα τρώμε είτε σαν μεζεδάκι είτε σαν κυρίως γεύμα. Έχουν όμως μια μικρή διαδικασία πριν το μαγείρεμα τους, πέρα του ταΐσματος.

ΥΛΙΚΑ:

• 1,5 κιλό σαλιγκάρια
• 2 μεγάλα κρεμμύδια ξερά
• 2-3 σκελίδες σκόρδο
• 2 ώριμες τομάτες
• 1 κουταλιά σούπας πελτέ τομάτας
• Δαφνόφυλλα
• Δενδρολίβανο
• 1 φλιτζάνι κόκκινο κρασί
• 1/3 φλιτζανιού ξίδι
• Αλάτι και πιπέρι
• Ελαιόλαδο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:

Καθαρίζουμε τη μεμβράνη που κλείνει τα κελύφη τους (στην Κρήτη τη λένε "τσίπα"), γεμίζουμε μια μεγάλη λεκάνη με νερό και τα βυθίζουμε μέσα. Υπό κανονικές συνθήκες θα βγουν από το κέλυφος τους. Όσα δεν βγουν τα πετάμε γιατί είναι νεκρά.
Σε μια κατσαρόλα με αλατισμένο νερό και δαφνόφυλλα τα βράζουμε. Ύστερα τα βγάζουμε και καθαρίζουμε καλά τα κελύφη τους. Εγώ προσωπικά τα τρίβω και με χοντρό αλάτι.
Σε μία κατσαρόλα ζεσταίνουμε το λάδι. Κόβουμε σε φέτες το κρεμμύδι και το σκόρδο και τα ρίχνουμε στην κατσαρόλα μαζί με τα σαλιγκάρια και τον πελτέ, και τα σβήνουμε με το ξύδι και το κρασί. Έχουμε τρίψει τις τομάτες και τις προσθέτουμε, μαζί με δάφνη, δενδρολίβανο, αλατοπίπερο και συμπληρώνουμε με νερό. Σκεπάζουμε και βράζουμε για 1 μισή ώρα σε μέτρια φωτιά.
Σας προτείνω να έχετε αρκετό και καλό ψωμί δίπλα. Η σάλτσα τους ενδείκνυται για σούπερ "βούτες"!

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!